Ο Σάββας το ανακαίνισε και αγαπούσε ιδιαίτερα να πηγαίνει εκεί όταν ήθελε να μείνει μόνος του.Το 1882 κατοίκησε το κελλί ο μαθητευόμενος του γνωστού Χατζή- Γεωργίου- ο ρώσος ιερομόναχος Αντώνιος με τις ευλογίες του ρώσου ηγούμενου του Μακαρίου και του  εξομολογητή Ιερωνύμου. Μαζί του ήρθαν στο κελλί και 12 δόκιμοι. Στον Άθω  ορκίστηκε μοναχός με το όνομα Πέτρος ο μεγάλος υιός του Αντωνίου, ο οποίος αργότερα έγινε ο υπεύθυνος του κελλιού.  Στους ώμους του έπεσαν όλες οι δυσκολίες για την αναστήλωση του κελλιού. Ο Πέτρος αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από την Ρωσία και έγραψε πολλά γράμματα  για τον λόγω αυτό.

Tο κελλί είχε δυο ναούς, το πάνω ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο και το άλλο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Σήμερα είναι το πιο

γνωστό κελλί στον Άθω. Για την ακρίβεια δεν είναι κελλί αλλά ένα μικρό μοναστηράκι, στο οποίο, άσχετα με πρόσφατη ελληνική εγκατάσταση, έχει αποκλειστικά ρώσικο στιλ. Το κελλί είναι γνωστό για του εικονογράφους του. Και παλαιότερα έχει δοξαστεί, το οποίο το αποδεικνύει η ύπαρξη παλιών ρώσικων εικόνων, ανάμεσα στις οποίες είναι η εικόνα της Θεοτόκου. Στο κελλί υπήρχαν μέρος του Τιμίου Σταυρού και  λείψανα πολλών  αγίων. Κάποτε και ο Πέτρος είχε πάει στο κελλί αυτό, όπου υπάρχουν 50 άνθρωποι. Στο κελλί ανήκουν 7 στέμματα γης.