Eίναι μια από τις μεγαλύτερες Μονές του Αγίου Όρους και τρίτη σε ιεραρχία.

Κτίστηκε το 980 από τον Ιωάννη Τορνικιο τον Ιβηρα - αυλικό του ηγεμόνα της Ιβηρίας (Γεωργία) και στρατηγό του Βυζαντίου - στην θέση όπου παλαιότερα υπήρχε η Μονή του Κλήμεντος. Το Καθολικό κτίσθηκε από τον Ιβηρα Γεώργιο Βαρασβατζε το 1030.

Το 1357 με Πατριαρχικό σιγίλιο η Μονή έγινε Ελληνική και γνώρισε μεγάλη άνθηση κατά τον 16ο αιώνα όπου μεγάλα ζωγραφικά έργα εκτελέστηκαν την εποχή αυτή. Στο κέντρο βρίσκεται ο κεντρικός ναός, που χρονολογείται από τον 10ο αιώνα καθώς και τα δυο σημαντικά για την ιστορία τους παρεκκλήσια, της Παναγίας Πορταΐτισσας και του Προδρόμου. Ο τελευταίος Ιβηρας μοναχός κοιμήθηκε το 1955.

 

 

Σήμερα στη Μονή Ιβήρων, ο υπολογισμός της ώρας γίνεται με το

Χαλδαϊκό σύστημα που έχει σαν βάση την ανατολή του ηλίου ενώ στις υπόλοιπες Μονές του Αγίου Ορούς, χρησιμοποιείται το Βυζαντινό σύστημα που έχει σαν βάση την δύση του ηλίου. Δηλαδή όταν ο ήλιος ανατέλλει η ώρα για τη Μονή Ιβήρων είναι 00:00. Η Μονή εορτάζει την 15η Αυγούστου - Κοίμηση της Θεοτόκου - (28η Αυγούστου με το Νέο Ημερολόγιο). Η βιβλιοθήκη της Μονής έχει 2.000 χειρόγραφα και 15 ειληταρια καθώς και 15.000 έντυπα. Σημαντικότερο κειμήλιο είναι η θαυματουργή εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ.